English|
|
Parlamentarzyści | |||||||||||||||||||
| Wybór bazy | | | Uwagi i komentarze | | | Pomoc | | | Zaloguj | | | Koniec sesji | ||||||||||||
| Wyszukiwanie przez indeksy | | | Wyszukiwanie przez słowa | | | Historia wyszukiwania | | | Opcje wyświetlania | | | Koszyk | | |
English |
||||||||||
| Dodaj do koszyka | | | Inne bazy | | | Zapisz / Wyślij | Baza w trakcie opracowania |
| Hasło | Wybierz format: | Pełny | Skrócony | Baza w trakcie opracowania |
| Sys. no. | 000005711 |
| ------------------- | |
| Nazwisko i imię |
 Skibniewski Zygmunt (1905-1994)
|
| KADENCJE | |
|
Sejm PRL. 1 kadencja (1952-1956) Data urz.20.11.1952-20.11.1956 Partia: brak |
|
| PEŁNIONE FUNKCJE | |
| OKRĘG/KOMISJA/KLUB | |
| Powiązanie ---> | 1. kad. - Okręg nr 1 Warszawa |
| Powiązanie ---> | 1. kad. - Komisja dla rozpatrzenia zmian Ordynacji Wyborczej |
| Powiązanie ---> | 1. kad. - Komisja do opracowania regulaminu Sejmu |
| Powiązanie ---> | 1. kad. - Komisja Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej |
| Powiązanie ---> | 1. kad. - Komisja Oświaty, Nauki i Kultury |
| BIOGRAM | |
| Dane o urodzeniu | Ur. 13.07.1905 r. w majątku Korczunek-Rososze na Podolu |
| Dane o śmierci | Zm. 28.10.1994 r. w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 76-I-22). |
| Wykształcenie |
wyższe Profesor Politechniki Warszawskiej |
| Zawód |
architekt Współzałożyciel Biura Odbudowy Warszawy, dyrektor Biura Urbanistycznego Warszawy, dyrektor Instytutu Podstawowych Problemów Planowania Przestrzennego PW. |
| Odznaczenia | Krzyż Kawalerski Francuskiej Legii Honorowej (1939); Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1964); Order Sztandaru Pracy I klasy (1954; 1974); Medal Światowej Rady Pokoju (1969); Złota Odznaka Odbudowy Warszawy (1947); Medal Za Zasługi dla Warszawy (1962). |
| Uwagi | Maturę zdał w Warszawie w 1923 w prywatnym gimnazjum Kazimierza Kulwiecia. W l. 1918–1920 jako ochotnik brał udział w obronie Lwowa i wojnie polsko-bolszewickiej. Następnie studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej, później również w Paryżu pod kierunkiem Le Corbusiera. Do 1939 prowadził w Warszawie pracownię architektoniczną. W czasie II wojny światowej był zaangażowany w działalność konspiracyjną Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej. W czasie okupacji opracowywał wraz z innymi warszawskimi architektami tajny plan odbudowy Warszawy. Zatrzymany w 1944 został wywieziony na przymusowe roboty do Arten w Saksonii, skąd udało mu się zbiec. W 1945 powrócił do Warszawy. Był współzałożycielem Biura Odbudowy Stolicy (BOS). Pod jego kierownictwem powstały projekty planu ogólnego Warszawy. Następnie był dyrektorem Biura Urbanistycznego Warszawy, powstałego w 1949 z reorganizacji BOS. Dzięki jego osobistej interwencji lokalizacja Huty Warszawa została przesunięta 1,5 km dalej od miasta. Nie udało mu się natomiast zapobiec zdominowaniu Śródmieścia przez Pałac Kultury i Nauki. W okresie powojennym pracował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. |
| Od 1965 był profesorem nadzwyczajnym w Katedrze Podstaw Budowy Miast. Projektowanie urbanistyczne wykładał także w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Szkole Głównej Planowania i Statystyki. W l. 1965–1969 i 1971–1979 pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Urbanistów Polskich, w l. 1967–1970 był dyrektorem Instytutu Podstawowych Problemów Planowania Przestrzennego PW. Był prezesem Towarzystwa Urbanistów Polskich, wiceprezesem Komisji Urbanistycznej Międzynarodowej Unii Architektów, członkiem Międzynarodowej Federacji Mieszkalnictwa i Planowania Przestrzennego w Hadze, członkiem załozycielem Towarzystwa Przyjaciół Warszawy. Brał udział w wielu kongresach krajowych i zagranicznych, m. in. w I Kongresie Kultury Polskiej, w kolejnych kongresach techników polskich, kongresach Międzynarodowego Komitetu Obrońców Pokoju. |
© 2015 Ex Libris