Tezaurus Prawa - Informacje o bazie
TEST - Informacje o bazie - Tezaurus Prawa

Spis treści Zamknij okono
  1. Tezaurus Prawa w Bibliotece Sejmowej
    1.1 Funkcja tezaurusa
    1.1.1 Kontrola słownictwa
    1.1.2 Wspomaganie użytkownika
    1.2 Struktura tezaurusa
    1.2.1 Część alfabetyczna tezaurusa
    1.2.2 Część systematyczna tezaurusa
    1.3 Zakres tezaurusa
    1.4 Słownictwo tezaurusa
    1.4.1 Dobór słownictwa
    1.4.2 Prekoordynacja słownictwa
    1.4.3 Forma słownictwa
    1.4.4 Nazwy własne
    1.5 Forma tezaurusa
    1.5.1 W systemie ALEPH
    1.5.2 W wersji książkowej
    1.6 Wielojęzyczność tezaurusa
    1.7 Spójność z tezaurusem EUROVOC
    1.8 Historia tezaurusa
  2. Wyszukiwanie w bazie wzorcowej TEZ10
  3. Przeglądanie terminów tezaurusa w bazie wzorcowej TEZ10 (Indeksy)
  4. Wyszukiwanie w bazach bibliograficznych za pomocą terminów z tezaurusa
  5. Przeglądanie terminów tezaurusa w bazach bibliograficznych (Indeksy)
  6. Problemy w wyszukiwaniu w katalogu głównym (baza BIS01)
    6.1 Za dużo książek wyszukanych
    6.2 Za mało książek wyszukanych
    6.3 Brak terminu

Tezaurus Prawa w Bibliotece Sejmowej

1.1. Funkcja tezaurusa Powrót do spisu treści

Tezaurus jest słownikiem języka informacyjno-wyszukiwawczego, tj. języka służącego do przedstawiania zawartości treściowej dokumentów (książek, artykułów) w celu ich późniejszego wyszukania na zapytanie użytkownika. Tezaurus bazuje na słownictwie języka naturalnego, ale nie jest z tym językiem tożsamy.

    Podstawowe dwie funkcje tezaurusa to:
  1. Kontrola słownictwa języka naturalnego, na którego bazie powstał tezaurus. Kontrola ta polega głównie na wyeliminowaniu niekorzystnych z punktu widzenia wyszukiwania informacji takich zjawisk języka naturalnego jak synonimia i homonimia (wieloznaczność).
  2. Wspomaganie użytkownika przy wyszukiwaniu i indeksowaniu poprzez wskazanie terminów wyszukiwawczych, które można wykorzystać oprócz lub zamiast podanych przez użytkownika, np. terminów szerszych, węższych lub pokrewnych.

1.1.1 Kontrola słownictwa Powrót do spisu treści

Kontrola słownictwa polega na wyeliminowaniu synonimii i homonimii. Synonimia jest to zjawisko przypisania jednemu pojęciu (obiektowi) więcej niż jednej nazwy.
Synonimia w języku naturalnym służy wzbogaceniu języka, jednak z punktu widzenia wyszukiwania informacji jest to zjawisko niekorzystne, prowadzi bowiem do ciszy informacyjnej, tj. niewydania dokumentów znajdujących się w zbiorze na pytanie użytkownika, choć są one relewentne (odpowiadają na jego zapytanie, byłyby dla niego interesujące). Np. użytkownik pyta o agroturystykę i nie otrzyma pozytywnej odpowiedzi, gdyż książki dotyczące tego tematu zaindeksowane są terminem "turystyka wiejska". W celu wyeliminowania tej ciszy dąży się do ujednolicenia terminologii stosowanej przez indeksatorów i czytelników, tj. sprowadza różne formy wyrażenia jakiegoś pojęcia lub tematu do jednej obowiązującej. Dokonywane jest to za pomocą odsłaczy typu U ,
np. agroturystyka U turystyka wiejska .
Dzięki tej kontroli:

  1. Wszystkie książki dotyczące turystyki wiejskiej będą wymienione pod tym właśnie terminem (bez względu na to jakiego określenia użył autor książki), a nie rozproszone w ciągu alfabetycznym pod różnymi formami synonimicznymi lub bliskoznacznymi.
  2. Użytkownik dotrze do książek zaindeksowanych tym terminem, nawet jeśli w początkowej fazie poszukiwań użył niewłaściwego z punktu widzenia systemu terminu; słownik wskaże mu formę poprawną, odsyłając od terminu odrzuconego (askryptora) do obowiązującego w danym systemie (deskryptora). Zestaw odsyłaczy kierujących do danego terminu może być bogaty i zawiera nie tylko formy synonimiczne, ale także quasi-synonimiczne (o podobnych zakresach, bliskoznaczne). Wszystkie odsyłacze kierujące do danego terminu wymienione są pod nim po wskaźniku UF (nie używaj) w wykazie alfabetycznym tezaurusa, np.
 
turystyka wiejska 
UF  agroturystyka 
    turystyka rolnicza 
    turystyka zielona 
Oznacza to, że w danym systemie termin "turystyka wiejska" reprezentuje wszystkie kierujące do niego odsyłacze, nawet jeśli czasami jest to forma antonimiczna (przeciwstawna), np.
 
nikotynizm 
UF  antynikotynizm 
    kampania antynikotynowa 
    walka z paleniem 
    itp. 
lub terminy uznane za zbyt wąskie dla potrzeb danego systemu, np.
 
ssak morski 
UF  foka 
    wieloryb 
    itp. 

1.1.2 Wspomaganie użytkownika Powrót do spisu treści

Wspomaganie użytkownika polega nie tylko na wskazaniu, jaki termin powinien być użyty dla wyrażenia danego tematu (kontrola słownictwa), ale także na wskazaniu terminów związanych z deskryptorem wybranym przez użytkownika relacją hierarchiczną lub kojarzeniową (pokrewieństwa, asocjacja). Relacja hierarchiczna zaznaczona jest w tezaurusie dwoma typami odsyłaczy znajdujących się w artykule deskryptora (terminu wyszukiwawczego):

BT - termin szerszy
NT - termin węższy
Relacja kojarzeniowa zaznaczona jest w tezaurusie poprzez odsyłacz -
RT - termin kojarzeniowy.
Terminy węższe, szersze i kojarzeniowe wskazują użytkownikowi, jak może zawężać lub poszerzać swoje zapytanie, podpowiadając mu, jakich terminów może użyć zamiast lub oprócz terminu przez niego podanego, umożliwiają automatyczne wyłączenie wszystkich terminów węższych do wyszukiwania, np. polecenie szukaj Polska (find Polska) wyszuka nie tylko książki zaindeksowane tym deskryptorem, ale także wszystkimi deskryptorami połączonymi z nim np. relacją hierarchiczną, tj. "Warszawa", "Mazowsze", "województwo poznańskie", itd.

Wspomaganiu użytkownika służy także część systematyczna tezaurusa, w której użytkownik mający trudności z wyrażeniem (sformułowaniem) tematu może wybrać jeden z terminów zgrupowanych w działy według ich zakresu (znaczenia). Pomocą w wyszukiwaniu są także uwagi (scope notes SN), definiujące lub wyjaśniające znaczenie terminu oraz instrukcja wyszukiwania precyzująca jego użycie w systemie, odsyłacze typu U a AND b, odsyłacze typu U a OR b oraz cały kontekst słownikowy deskryptora.

1.2 Struktura tezaurusa Powrót do spisu treści

Tezaurus Prawa BS składa się z dwóch części: systematycznej (hierarchicznej) oraz alfabetycznej. Część systematyczna tezaurusa zawiera tylko deskryptory (terminy indeksowe, tj. użyte do opisu zawartości treściowej książek) ułożone w porządku logicznym odzwierciedlającym ich zakres znaczeniowy.
Część alfabetyczna tezaurusa zawiera wszystkie deskryptory i askryptory (tj. terminy odrzucone, niedozwolone do indeksowania lecz kierujące do odpowiadających im deskryptorów).

1.2.1 Część alfabetyczna tezaurusa Powrót do spisu treści

Część alfabetyczna tezaurusa, zw. tezaurusem alfabetycznym, zawiera dwa rodzaje rekordów (zapisów):

  1. Artykuły askryptorowe (tj. odsyłacze)
  2. Artykuły deskryptorowe (tj. terminy wyszukiwawcze wraz ze wszystkimi terminami związanymi).

1.2.1.1 Artykuły askryptorowe Powrót do spisu treści

Artykuł askryptorowy zawiera jeden z trzech rodzajów odsyłaczy kierujących od terminu odrzuconego:

  1. Odsyłacz U
  2. Odsyłacz U a AND b
  3. Odsyłacz U a OR b

1.2.1.1.1 Odsyłacz U Wstecz

Odsyłacz U odpowiadający tradycyjnemu "zob.", "używaj", "stosuj", tj. kierujący od askryptora do zastępującego go deskryptora (terminu wyszukiwawczego), np.

broń nuklearna U broń jądrowa,
wyznanie buddyjskie U buddyzm,
Romowie U Cyganie;

1.2.1.1.2 Odsyłacz U a AND b Wstecz

Odsyłacz U a AND b, odpowiadający polskiemu "używaj A i B", kierujący od terminu złożonego do zastępującej go w systemie kombinacji dwu (lub więcej) deskryptorów, np.

roślina chroniona U ochrona roślin AND gatunki chronione,
Odsyłacz typu AND ma na celu ułatwienie korzystania z systemu (zastępuje fragment instrukcji wyszukiwania), podpowiadając jakiej kombinacji terminów należy użyć dla tematu, który nie ma swojej reprezentacji w zbiorze deskryptorów. Stosowany jest w sytuacji, gdy istnieje podejrzenie, iż użytkownik może poszukiwać tematu poprzez termin złożony, podczas gdy jest on w systemie wyrażony za pomocą koordynacji dwóch lub więcej elementów słownika. Odsyłacz typu AND zapobiega zbytniemu rozrostowi słownictwa oraz umożliwia wyszukiwanie pewnych tematów, które inaczej musiałyby być wyszukiwane przez sumę terminów prekoordynowanych.
Na przykład wprowadzenie deskryptorów prekoordynowanych roślina chroniona i zwierzęta chronione uniemożliwiłyby wyszukanie prac nt. gatunków chronionych obejmujących zarówno rośliny jak i zwierzęta.

1.2.1.1.3 Odsyłacz U a OR b Wstecz

Odsyłacz U a OR b, odpowiadający polskiemu "używaj A lub B", kierujący od terminu wieloznacznego lub zbyt szerokiego (ogólnego) do zastępujących go dwu (lub więcej) deskryptorów jednoznacznych lub specyficznych (bardziej szczegółowych) do wyboru przez użytkownika

cło U opłata celna OR wartość celna,
wydawnictwo kartograficzne U atlas OR mapa,
indeks U wykaz OR indeks cen OR wskaźnik,
wydatki na oświatę U finansowanie oświaty OR koszty oświaty.

1.2.1.2 Artykuły deskryptorowe Powrót do spisu treści

Artykuł deskryptorowy zawiera następujące elementy:

 
         BT Termin Szerszy     - deskryptor nadrzędny 
         NT Termin Węższy      - deskryptor podrzędny 
         RT Termin Kojarzeniowy- deskryptor pokrewny 
         SN Uwaga              - dot.zakresu lub użycia deskryptora 
         UF Nie Używaj         - askryptor kierujący do deskryptora 
        +UF Nie Używaj+        - askryptor z odsyłacza typu AND 
        -UF Nie Używaj-        - askryptor z odsyłacza typu OR 
         TT Nazwa działu       - nazwa działu w hierarchicznej strukturze tezaurusa 

Porównaj przykłady artykułów deskryptorowych
Układ elementów w artykule deskryptorowym odbiega od ogólnie przyjętego (zalecanego przez normy), został jednak zmieniony ze względu na wygodę użytkownika, tj. elementy bardziej przydatne z punktu widzenia wyszukiwania (np. terminy szersze, węższe i kojarzeniowe) podawane są na początku, natomiast elementy uznane za mniej istotne (np. odsyłacze kierujące do danego terminu) przerzucone zostały na koniec artykułu deskryptorowego.

BT (Broader Term)
Deskryptor nadrzędny w hierarchicznej strukturze tezaurusa; wyraża najczęściej relację typu rodzaj-gatunek lub część-całość.

NT (Narrower Term)
Deskryptor podrzędny w hierarchicznej strukturze tezaurusa; wyraża najczęściej relację typu gatunek-rodzaj lub całość-część.

RT (Related Term)
Deskryptor pokrewny, związany tematycznie (zakresowo) z danym deskryptorem.

SN (Scope Note)
Uwagi są krótkimi informacjami, których celem jest:

  1. Wyjaśnienie znaczenia terminu
  2. Wskazanie znaczenia terminu odbiegającego od ogólnie przyjętego
  3. Informacja dotycząca stosowania terminu

Wyjaśnienie znaczenia terminu
Jest to forma krótkiej definicji podawana głównie przy terminach, które mogą budzić wątpliwości lub być wieloznacznymi, np.
 
ekokonwersja 
SN  Zamiana długu na zobowiązanie dłużnika do wydatkowania określonej 
    sumy na cele ochrony środowiska. 
 
obiekcje światopoglądowe 
SN  Odmowa służby wojskowej, pracy w sobotę lub niedzielę, itp. 
    ze względów światopoglądowych 
 
Unia Afrykańska 
SN  Organizacja panafrykańska, która powstała z przekształcenia Organizacji Jedności Afrykańskiej (OAU) w dniu 9 lipca 2002 r. 

    W jej skład wchodzą wszystkie państwa afrykańskie, łącznie z Saharą Zachodnią, z wyjątkiem Maroka. 
Pamiętać należy, że wyjaśnieniu znaczenia zakresu terminu służy cały kontekst słownikowy deskryptora, np.
Wskazanie znaczenia terminu
Wskazanie znaczenia terminu odbiegającego od ogólnie przyjętego lub wieloznacznego, np.
 
pożyczka 
SN  Rozumiane jako udzielenie kredytu. 
    Dla zaciągnięcia kredytu stosuj "zapożyczenie". 
Informacja dot. stosowania terminu
Ma ona postać krótkiej uwagi sygnalizującej istotne ograniczenie użycia danego terminu, np.
zbiór prac 
SN  Stosuj do publikacji nie mających tematu głównego. 
Szczegółowe informacje dotyczące stosowania danego terminu znajdują się w instrukcji indeksowania i instrukcji wyszukiwania.

UF (Used For)
Nie Używaj, czyli askryptory kierujące do danego terminu. Są to najczęściej formy synonimiczne (równoznaczne) lub quasisynonimiczne (bliskoznaczne), lecz także terminy uznane za zbyt specyficzne (o zbyt wąskim zakresie) dla potrzeb systemu i wprowadzone tylko jako pomoc dla użytkownika w dotarciu do zastępujących je terminów szerszych reprezentowanych w tezaurusie, np.

choroba tropikalna 
UF   cholera 
     febra żółta 
     żółta febra 
     malaria 
     tropikalne choroby 
     zimnica 
     śpiączka afrykańska 
 
drób 
UF   bażant 
     gęś 
     indyk 
     kaczka 
     kogut 
     kura 
     kurczę 
     perlica 
     ptactwo domowe 
W trosce o zapewnienie jak największej przyjazności systemu Tezaurus Prawa posiada bardzo bogaty zestaw odsyłaczy tego typu (średnio ponad pięć askryptorów na jeden deskryptor), przy czym liczba ich stale wzrasta. Służyć ma to zapewnieniu dotarcia do terminu indeksowego reprezentującego dane zagadnienie poprzez wszelkie możliwe warianty wyrażenia tego tematu, w tym i pokrewne, np.
ochrona konsumenta 
UF   obrona konsumentów 
     ochrona interesów konsumentów 
     ochrona konsumentów 
     ochrona praw konsumentów 
     polityka konsumencka 
     prawa konsumenta 
     prawna ochrona konsumenta 
 
aborcja nielegalna 
UF   nielegalna aborcja 
     nielegalne przerywanie ciąży 
     podziemie aborcyjne 
     turystyka aborcyjna 
     zakaz aborcji 
Askryptory umieszczone są po skrócie UF w porządku alfabetycznym (porównaj odsyłacz U).

TT (Top Term)
Termin będący jednocześnie nazwą działu w hierarchicznej strukturze tezaurusa.

Przykłady artykułów deskryptorowych

 
Przykład 1. 
energia czysta 
BT   energia 
     walka z zanieczyszczeniem 
NT   energia odnawialna 
     energia cieplna 
     energia geotermiczna 
     energia słoneczna 
     energia wiatru 
     energia wodna 
     bioenergia 
     biogaz 
     energia pływów 
     energia fal 
RT   zasoby energii 
     badania stosowane 
     czysta technologia 
     lokalizacja energii 
     pojazd ekologiczny 
     polityka energetyczna 
     produkcja energii 
     technologia energetyczna 
     zapobieganie zanieczyszczeniu 
     ochrona środowiska 
     przetwarzanie energii 
     technologia miękka 
     energia konwencjonalna 
     biopaliwo 
UF   alternatywne źródło energii 
     energia alternatywna 
     niekonwencjonalne źródło energii 
 
Przykład 2. 
negocjacje zbiorowe 
BT   stosunki pracy 
NT   konferencja trójstronna 
RT   dialog społeczny 
     kompetencje do negocjowania 
     Konwencja Nr 98 dotycząca Stosowania Zasad Prawa Organizowania się i Rokowań Zbiorowych 1949 
     negocjacje 
     normy pracy 
     organizacje pracodawców 
     prawa związków zawodowych 
     spór pracy 
     układ zbiorowy 
     zakładowy układ zbiorowy 
     związek zawodowy 
SN   Metody negocjacji w sprawie zawarcia układu zbiorowego 

     między pracodawcami a związkami zawodowymi. 
UF   pertraktacje w sprawie umowy zbiorowej 
     regulacje sporów zbiorowych 
     rokowania zbiorowe 
     rozstrzyganie sporów zbiorowych 
     rozwiązywanie sporów zbiorowych 
     rozwiązywanie zbiorowych sporów pracy 

1.2.2 Część systematyczna tezaurusa Powrót do spisu treści

Wszystkie deskryptory zgrupowane są w czterech głównych działach:
PRAWO
DZIEDZINY POKREWNE
TEZAURUS ORGANIZACJI MIĘDZYNARODOWYCH
TEZAURUS NAZW GEOGRAFICZNYCH
Dziedziny pokrewne oraz organizacje międzynarodowe i nazwy geograficzne traktować można jako pomocnicze części Tezaurusa Prawa, zintegrowane z nim w jedną całość w celu większej wygody użytkownika (zgrupowanie wszystkich terminów w jednym ciągu alfabetycznym) oraz powiązania deskryptorów z różnych tezaurusów relacją kojarzeniową, np. kraje NATO (z tezaurusa geograficznego) z NATO (z tezaurusa organizacji międzynarodowych) i bezpieczeństwo międzynarodowe (z działu POLITYKA MIĘDZYNARODOWA). Nie byłoby to możliwe, gdyby każdy z tych działów funkcjonował jako oddzielny tezaurus.
Każda z głównych części tezaurusa podzielona jest z kolei na działy skupiające terminy dotyczące jednej dziedziny (najczęściej gałęzi prawa) i porządkujące je hierarchicznie (poziom hierarchii wskazuje symbol NT z numerem poziomu). Przy wyodrębnieniu poszczególnych działów kierowano się kryteriami pragmatycznymi, tj. dokonano takiego podziału całego zakresu tezaurusa, aby objętość poszczególnych działów przy wydruku (w dwóch kolumnach) nie przekraczała jednej strony (zadecydowały więc względy praktyczne jakimi jest m.in. ograniczona percepcja czytelnika mogącego jednorazowo objąć wzrokiem zawartość jednej strony w celu szybkiego zorientowania się, jakimi deskryptorami danego działu może dysponować). W przypadku przekroczenia objętości strony jeden z poddziałów zamieniany jest na kolejny dział grupujący wszystkie podrzędne terminy na następnej stronie. W dziale, z którego go zaczerpnięto, pozostaje on wymieniony, ale bez dalszej rozbudowy, jedynie ze znakiem plusa wskazującym, że dalszego podziału należy szukać na oddzielnej stronie, np.
ochrona zwierząt
-choroba zwierząt + [w dz.41.4]
-ochrona życia zwierząt
--eksperyment na zwierzętach
-prawo łowieckie
Nazwy działów (tzw. top terms) są więc takimi samymi deskryptorami, jak pozostałe terminy i można je wykorzystywać w indeksowaniu i wyszukiwaniu. Każdy taki deskryptor ma swój termin szerszy, wskazujący z jakiego innego działu został zaczerpnięty (jakiemu innemu działowi został podporządkowany). W rezultacie powstało jedno drzewo hierarchiczne podzielone sztucznie przy prezentacji graficznej na szereg działów ułatwiających wyszukiwanie, lecz nie gubiących zależności hierarchicznych. W części podstawowej tezaurusa prawa wszystkie terminy są podrzędne i prowadzą do najwyższego w hierarchii (i tym samym nie mającego żadnego terminu szerszego) deskryptora prawo. Innymi słowy, całe drzewo hierarchiczne wywodzi się od jednego terminu (jest to rozbudowa). W częściach pomocniczych tezaurusa występuje więcej niezależnych drzew hierarchicznych, tj. deskryptorów nie mających terminu szerszego, np. w części DZIEDZINY POKREWNE takimi terminami są np. polityka, kultura, nauka, przemysł, itp.
Nazwy działów zaopatrzone są w kody pełniące funkcję porządkującą i adresową, wskazując kolejność działów i ułatwiając ich odnalezienie w części systematycznej (zastępują podawanie numeru strony). Dodatkowo utworzono dwa pomocnicze spisy wszystkich nazw działów wraz z ich kodami - systematyczny i alfabetyczny, pełniące funkcję spisu treści i indeksu, np.
Systematyczny spis działów
01.0 PRAWO
01.1 ŹRÓDŁA PRAWA
01.2 NAUKA PRAWA
02.0 PRAWO KONSTYTUCYJNE
02.1 KONSTYTUCJA
02.2 PRAWO WYBORCZE
02.3 WYBORY
( ... )
Pełna lista działów
Alfabetyczny spis działów
ADMINISTRACJA PUBLICZNA - [dz.10.4]
ARTYKUŁY SPOŻYWCZE - [dz.44.5]
BANKOWOŚĆ - [dz.64.0]
BEZPIECZEŃSTWO MIĘDZYNARODOWE - [dz.25.7]
BEZPIECZEŃSTWO PUBLICZNE - [dz.21.1]
BUDOWNICTWO - [dz.48.0]
BUDŻET - [dz.65.0]
( ... )
Pełna lista działów
Ułatwia to orientację w części systematycznej i szybsze dotarcie do interesującego czytelnika działu.

Tezaurus Prawa ma strukturę polihierarchiczną, tj. jeden termin może posiadać więcej niż jeden deskryptor szerszy (nadrzędny), np.
konstytucja
BT prawo konstytucyjne
BT źródła prawa
międzynarodowe prawo karne
BT prawo karne
BT prawo międzynarodowe
Polihierarchia umożliwia użytkownikowi odnalezienie węższego terminu należącego do więcej niż jednego działu (grupy tematycznej) w każdym miejscu schematu hierarchicznego. Konsekwencją tego jest wielokrotne wystąpienie tego terminu w wykazie systematycznym, w podanych przykładach dwukrotnie, tj.
prawo konstytucyjne
NT konstytucja
źródła prawa
NT konstytucja

prawo karne
NT międzynarodowe prawo karne
prawo międzynarodowe
NT międzynarodowe prawo karne
Przy każdym wystąpieniu terminu powinna znajdować się cała dalsza jego rozbudowa, tj. wszystkie terminy węższe. Aby nie powtarzać w wielu miejscach wykazu długich nieraz łańcuchów hierarchicznych, zdecydowano podawać pełną rozbudowę tylko w jednym wybranym dziale (z którym terminy węższe są najściślej związane), w pozostałych wystąpieniach terminu numer działu, w którym należy szukać pełnej jego rozbudowy, np.
ochrona środowiska
degradacja środowiska + [w dz.39.2]
ekonomia środowiska
informacja ekologiczna
ochrona gleby
ochrona krajobrazu
ochrona lasów + [w dz.42.0]
( ... )
rolnictwo
agronomia
polityka rolna + [w dz.41.1]
prawo rolne + [w dz.41.2]
środki produkcji rolnej + [w dz.41.5]
produkcja rolnicza
( ... )

1.3. Zakres tezaurusa Powrót do spisu treści

Tezaurus Prawa, zgodnie z nazwą, obejmuje przede wszystkim słownictwo z zakresu prawa (terminologię prawniczą), ponieważ jednak przedmiotem prawa jest w rzeczywistości prawie cała działalność ludzka, zawiera także słownictwo zaliczane tradycyjnie do innych dziedzin (a umieszczane najczęściej jako terminy węższe w stosunku do nazw działów prawa, których są przedmiotem).
O ogólności tezaurusa zadecydował ponadto fakt, że BS jest nie tylko biblioteką prawniczą, ale i parlamentarną, dlatego w centrum jej zainteresowań znajdują się także zagadnienia parlamentarne oraz tematy związane z polityką i gospodarką. Tematy dotyczące tych zagadnień skupione są głównie w dziale "DZIEDZINY POKREWNE", podczas gdy tematy bezpośrednio związane z prawem - w głównym dziale tezaurusa "PRAWO".
Poziom szczegółowości słownictwa odzwierciedla potrzeby użykowników i zakres zbiorów, nie jest jednakowy we wszystkich działach, np. ze względu na licznie w zbiorach reprezentowaną literaturę z zakresu historii społecznej (tzw. Zbiory Historii Społecznej stanowiące oddzielny księgozbiór) "nieproporcjonalnie" rozbudowane zostały działy dotyczące historii, w szczególności ruchów i partii politycznych.
Ostatnim elementem decydującym o ogólności tezaurusa jest uwzględnienie nazw własnych, np. nazw geograficznych i organizacji międzynarodowych, tworzących odrębne działy w wykazie systematycznym lecz stanowiące wraz z pozostałymi terminami jeden zbiór wyszukiwawczy.

1.4 Słownictwo tezaurusa Powrót do spisu treści

Słownictwo tezaurusa obejmuje zarówno deskryptory, tj. terminy stosowane do indeksowania, jak i askryptory, tj. terminy odrzucone (niedozwolone do indeksowania) lecz kierujące do zastępujących je deskryptorów.

  1. Dobór słownictwa
  2. Prekoordynacja słownictwa
  3. Forma słownictwa
  4. Nazwy własne

1.4.1 Dobór słownictwa Wstecz

Na deskryptory wybierano terminy funkcjonujące obecnie (od form historycznych i archaicznych dając odsyłacze), należące do słownictwa specjalistycznego (od form potocznych i żargonowych stosując odsyłacze), stosunkowo krótkie (np. akronimy zamiast form rozwiniętych). Specjalistów z zakresu prawa razić mogą niektóre terminy użyte na oznaczenie działów prawa, które w polskiej tradycji nie są za takie uznawane, np. prawo oświatowe, prawo komputerowe, prawo żywnościowe, czy nawet nie budzący sprzeciwu wśród laików termin "prawo patentowe". Należy jednak pamiętać, że tezaurus nie służy odzwierciedleniu stanu wiedzy (klasyfikacji nauk) lecz stanu piśmiennictwa (zawartości treściowej dokumentów) i posługuje się terminologią tam stosowaną. Tak więc, jeśli istnieją książki na temat prawa patentowego to termin ten powinien pojawić się w tezaurusie. Inną przyczyną wprowadzenia tego typu terminów jest licznie w zbiorach BS reprezentowana literatura obca (ponad 50% nabytków), w której odzwierciedlony jest podział prawa różny od przyjętego w Polsce. Dla przedstawienia w języku polskim tematów książek pt. "Educational Law" lub "Media Law" wprowadzane są terminy obce prawu polskiemu (tu: odpowiednio "prawo oświatowe" i prawo środków masowego przekazu"). Inną przyczyną przyjęcia takiego rozwiązania była konieczność zachowania zgodności z tezaurusem EUROVOC (por. Spójność z tezaurusem EUROVOC). Jeszcze inną przyczyną była potrzeba utworzenia nazw dla działów skupiających deskryptory dotyczące spójnej grupy zagadnień prawnych w celu usystematyzowania całego zbioru terminów tezaurusa w jeden logiczny układ łatwy do przeszukiwania. Termin tego typu, np. "prawo oświatowe" należy więc rozumieć jako wszelkie zagadnienia i akty legislacyjne związane z edukacją, "prawo leśne" jako regulacje i problemy prawne dotyczące lasów i leśnictwa, "prawo żywnościowe" - jako zagadnienia prawne dotyczące żywności, itp. Tak więc termin "prawo środków masowego przekazu" traktować należy jako nazwę umowną synonimiczną w stosunku do wyrażenia "środki masowego przekazu - zagadnienia prawne" lub "ustawodawstwo dotyczące środków masowego przekazu".

1.4.2 Prekoordynacja słownictwa Wstecz

Stopień prekoordynacji (złożoności) słownictwa, tj. stosowanie terminów wielowyrazowych jest w Tezaurusie Prawa dość wysoki. Służyć ma to zmniejszeniu szumu informacyjnego oraz wprowadzenia gotowych haseł o postaci przypominającej najczęstsze sformułowania zapytań przez użytkowników. Efektem tego jest pewna liczba terminów wielowyrazowych, np. choroby przenoszone drogą płciową, przystąpienie Polski do WE, bitwa pod Monte Cassino 1944, czas wolny od pracy. Niektóre z tych terminów zastąpić można byłoby połączeniem dwóch deskryptorów już występujących w tezaurusie, np. "dokumenty ochrony praw człowieka" wyrazić przez koordynację deskryptorów dokument międzynarodowy oraz ochrona praw człowieka . Doprowadziłoby to jednak do zwiększenia i tak już dużej liczby książek zaindeksowanych tymi terminami, a w konsekwencji do zwiększenia szumu informacyjnego. Tak więc, dla "odciążenia" pewnych deskryptorów, których zbyt częste występowanie w opisach prowadzić może do zmniejszenia ich wartości selekcyjnej, wprowadzono pewną liczbę deskryptorów prekoordynowanych, tj. reprezentujących temat, który może być wyrażony za pomocą połączenia dwóch (lub więcej) już istniejących deskryptorów, np. "historia Polski" a nie historia i Polska , "konstytucja niemiecka" a nie konstytucja i Niemcy , "międzynarodowe prawo karne" a nie prawo międzynarodowe oraz prawo karne .
Przykładami skrajnymi są tu deskryptory Polska i prawo, na które "zapotrzebowanie" w polskiej bibliotece prawniczej jest zupełnie zrozumiałe. I tak, pomimo iż z zasady konstytucje indeksowane są połączeniem dwóch deskryptorów - "konstytucja" oraz nazwa kraju, np. konstytucja + Chile, w przypadku konstytucji polskiej stosujemy gotowy termin prekordynowany "konstytucja Polski".
Podobnie wyszczególnione zostały terminy: prezydent Polski, parlament Polski, polskie partie polityczne, itp., a w przypadku prawa: terminologia prawnicza (zamiast prawo + terminologia), informacja prawnicza, informatyka prawnicza, itp.
Dodatkową korzyścią takiego rozwiązania jest możliwość wyodrębnienia w tezaurusie i zgrupowania w jednym miejscu terminów węższych, np. pod terminem konstytucja Polski wszystkich konstytucji, np.

konstytucja Polski
NT Konstytucja 3 Maja
NT Konstytucja 1921
NT Konstytucja 1935
NT Konstytucja 1952
NT Mała Konstytucja 1992
NT Konstytucja 1997
oraz połączenia utworzonych terminów z innymi deskryptorami relacją kojarzeniową, np.
terminologia prawnicza
RT informacja prawnicza
RT język prawny
Nie byłoby to możliwe w przypadku pozostawienia deskryptorów prostych i łączenia ich na etapie wyszukiwania.
Wadą takiego rozwiązania jest niekonsekwentne traktowanie podobnych tematów. Użytkownik przyzwyczajony do łączenia deskryptora konstytucja z deskryptorem wyrażającym nazwę kraju w pozostałych przypadkach może błędnie sformułować zapytanie o konstytucję polską jako konstytucja + Polska. Jest to jednak pozorna niekonsekwencja, ponieważ podstawowa reguła indeksowania i wyszukiwania głosi, iż należy zawsze stosować termin najbliższy zakresem tematowi opracowywanego lub wyszukiwanego dokumentu, tj. wybierać termin szczegółowy, prekoordynowany (jeśli jest dostępny), a nie wyrażać go za pomocą kombinacji dwóch szerszych terminów. Praktyka ta stosowana jest we wszystkich systemach i obowiązuje w całym Tezaurusie Prawa, np. jeśli wyszczególnione są niektóre działy statystyki, jak: statystyka gospodarcza, statystyka demograficzna, statystyka rolnictwa, to dla dokumentów dotyczących tych terminów mamy obowiązek użycia wymienionych deskryptorów, a nie, jak w pozostałych przypadkach, gdy brak jest wyszczególnienia, wyrażać je za pomocą terminów bezpośrednio szerszych (tu: statystyka + demografia, statystyka + gospodarka, statystyka + rolnictwo).
Przy wprowadzaniu deskryptorów prekoordynowanych kierowano się potrzebami użytkowników, np. ze względu na częste prośby o teksty dokumentów międzynarodowych z zakresu praw człowieka utworzony został deskryptor umowa dotycząca praw człowieka, pomimo że temat ten wyrazić można było poprzez kombinację dwóch istniejących deskryptorów umowa międzynarodowa i prawa człowieka.
Dzięki utworzeniu tego terminu odciążony został nadmiernie wykorzystywany deskryptor prawa człowieka oraz umożliwiono wyszczególnienie jako deskryptorów węższych wybranych dokumentów tego typu, np.
umowa dotycząca praw człowieka
- karta praw człowieka
-- Europejska Karta Społeczna 1961
-- Europejska Karta Socjalna 1989
-- Afrykańska Karta Praw Człowieka i Ludów 1981
(...)
- umowa dotycząca praw dziecka
-- Konwencja Praw Dziecka 1989
(...)
Umożliwia to przegląd dokumentów dotyczących ochrony praw człowieka, których teksty znajdują się w zbiorach BS, a dodatkowo - zaopatrzenie tych nazw w różnego typu odsyłacze, np.
Konwencja Praw Dziecka 1989
UF Convention on the Rights of the Child
UF Convention sur les droits de l'enfant
UF Konwencja o Prawach Dziecka 1989
BT konwencja ONZ
BT umowa dotycząca praw dziecka
RT dziecko
RT Europejska Konwencja o Wykonywaniu Praw Dzieci 1996
RT ochrona dziecka
RT okrutne i poniżające traktowanie
RT opieka nad dzieckiem
RT rzecznik praw dzieci
RT Światowa Deklaracja w sprawach Dzieci 1990
Odsyłacze typu UF pozwalają dotrzeć do danej konwencji przez różne warianty jej nazwy (w tym obcojęzyczne), a odsyłacze typu RT wskazują tematy pokrewne oraz sygnalizują istnienie tej konwencji przy wszystkich tematach związanych, np.
rzecznik praw dzieci
RT Konwencja Praw Dziecka 1989
Nie wszystkie jednak terminy prekoordynowane znalazły odzwierciedlenie w tezaurusie, niektóre z nich pojawiają się tylko jako odsyłacze, np.
międzynarodowe prawo transportowe U prawo międzynarodowe + prawo transportowe (por. p.1.2.1.1.2 Odsyłacz U a AND b ).

1.4.3. Forma słownictwa Wstecz

Wszystkie terminy pisane są małą literą (z wyjątkiem nazw własnych). Zachowano naturalny szyk terminów wielowyrazowych, od formy inwersyjnej dając w uzasadnionych wypadkach odsyłacz, np.
prawo karne międzynarodowe U międzynarodowe prawo karne, Bałtyckie Morze U Morze Bałtyckie.

Przyjęto zasadę stosowania liczby pojedynczej dla deskryptorów, z wyjątkiem terminów, które:
- nie posiadają liczby pojedynczej lub w liczbie pojedynczej mają inne znaczenie, np. oszczędności (ang. savings), warunki atmosferyczne, obiekcje światopoglądowe, środki masowego przekazu;
- w liczbie pojedynczej mogą być wieloznaczne, natomiast forma liczby mnogiej eliminuje tę wieloznaczność, np. instytucje (por. instytucja premiera w znaczeniu urzędu premiera), organizacje (por. organizacja pracy jako stowarzyszenie i organizowanie), diety (por. dieta jako sposób odżywiania lub wynagrodzenie przy delegacji służbowej).

1.4.4. Nazwy własne Wstecz

Nazwy własne stanowią liczną grupę deskryptorów i traktowane są identycznie jak pozostałe terminy wyszukiwawcze, tj. nie są wydzielone w odrębnym dziale lecz umieszczone na różnych poziomach hierarchii w części systematycznej, a w części alfabetycznej tworzą jeden ciąg z pozostałymi deskryptorami i askryptorami.

Nazwy własne to przede wszystkim:
- nazwy geograficzne, np. Polska, Tatry, Oceania, Morze Śródziemne;
- nazwy organizacji międzynarodowych, np. NATO, Światowa Organizacja Handlu, ONZ, Czerwony Krzyż;
- nazwiska osób, np. Adenauer Konrad (1876-1967), Anders Władysław (1892-1970);
- nazwy ważniejszych dokumentów międzynarodowych, np. Deklaracja o Prawach Człowieka 1991, Magna Charta 1215, Karta Narodów Zjednoczonych 1945;
- nazwy partii politycznych, np. KPN, PZPR 1948-1989, KPZR oraz organizacji, np. KOR;
- nazwy wybranych instytucji (urzędów), np. KGB, Biblioteka Sejmowa, Najwyższa Izba Kontroli;
- nazwy wydarzeń historycznych, np. Czerwiec 1956, Rewolucja Francuska 1789, Powstanie Warszawskie 1944, Konferencja w Jałcie 1945.
Nazwy własne w odróżnieniu od pozostałych deskryptorów pisane są dużą literą.
Deskryptory będące nazwami własnymi posiadają taką samą budowę artykułu deskryptorowego jak pozostałe terminy, tj. posiadają kierujące do nich odsyłacze typu U oraz powiązane są z innymi deskryptorami relacją hierarchiczną oraz kojarzeniową, np.
KOR
UF Komitet Obrony Robotników
UF Komitet Samoobrony Społecznej "KOR"
BT opozycja polityczna 1956-1989
RT "Solidarność"
RT dysydencja
RT Grudzień 1970
RT Czerwiec 1976
RT organizacje tajne
RT ruchy polityczne
RT wolność związków zawodowych

1.5 Forma tezaurusa Powrót do spisu treści

Tezaurus Prawa dostępny jest w Internecie w specjalnej bazie danych o nazwie TEZ10.

W latach 1997-2002 wydano drukiem kilkanaście mikrotezaurusów (przygotowanych do opublikowania przez dr Ewę Chmielewską-Gorczycę i Bożenę Guziuk-Dąbrowską), a w latach 2006-2007 ukazał się scalony wykaz alfabetyczny i systematyczny Systemu Tezaurusów Biblioteki Sejmowej (STEBIS).
W związku z rozwojem systemu tezaurusów (dodawanie nowych terminów, modyfikacje terminów istniejących) zawartość publikacji uległa częściowej dezaktualizacji, niemniej stale może służyć m.in. do zapoznania się np. z układem hierarchicznym w poszczególnych działach.

1.6. Wielojęzyczność tezaurusa Powrót do spisu treści

Efektem przyjęcia tezaurusa EUROVOC za źródło terminologii przy tworzeniu Tezaurusa Prawa było posiadanie odpowiedników dla polskich terminów w 9 językach, na które został on wówczas przetłumaczony. W wersji komputerowej tezaurusa BS wprowadzono tylko trzy z dziewięciu odpowiedników (angielski, francuski i niemiecki) zakładając, że w razie potrzeby użytkownik może dotrzeć do pozostałych przez tezaurus wielojęzyczny EUROVOC. W systemie ALEPH możliwe jest również wyszukiwanie według słów z terminów obcych.
Gwiazdka (*) przy terminach obcojęzycznych oznacza, że termin ten występuje w tezaurusie EUROVOC, brak gwiazdki - termin specyficzny dla Tezaurusa Prawa wprowadzony ze względu na potrzeby BS.

1.7 Spójność z tezaurusem Eurovoc Powrót do spisu treści

Tezaurus prawa utworzony został na podstawie wielojęzycznego tezaurusa Parlamentu Europejskiego EUROVOC, jednak ze względu na liczne zmiany związane ze specyficznymi potrzebami BS nie można go traktować jako tłumaczenia. Zmiany w stosunku do EUROVOC-u dotyczą przede wszystkim poszerzenia słownictwa. Tak więc dodane zostały deskryptory uznane za niezbędne ze względu na specyficzne potrzeby BS. W większości wypadków dotyczą one:

- bardziej szczegółowej rozbudowy dziedziny prawa, np. prawo rzymskie, prawo kanoniczne, odpowiedzialność konstytucyjna, terminologia prawnicza, kodeks handlowy;
- uwzględnienia tematów specyficznych dla sytuacji i problemów Polski, np. ekokonwersja, konstytucja Polski, Kościół a wybory, Sejm, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji;
- dostosowania tezaurusa do specyficznych potrzeb BS uwzględniających częste pytania jej użytkowników, np. dodanie terminu tekst, funkcjonującego jako deskryptor formalny i sygnalizującego, iż w indeksowanym dokumencie znajduje się tekst (oryginalny lub tłumaczenie) danej konstytucji, ustawy, konwencji, itp., a nie tylko ich omówienie lub komentarz. Innym przykładem dostosowania zbioru deskryptorów do potrzeb użytkowników jest włączenie nazw własnych - tytułów wielu znaczących dokumentów międzynarodowych, jak dokumenty ochrony praw człowieka;
W założeniu terminy dodane umieszczane są jako węższe w stosunku do deskryptora mającego swój odpowiednik w EUROVOC, tak więc w przypadku tłumaczenia opisów deskryptorowych w celu wymiany informacji wystarczy mechanicznie przydzielić najbliższy termin szerszy znajdujący się w EUROVOC-u (tj. w tezaurusie BS oznaczony gwiazdką), np.
 
  konstytucja Polski 
  TS konstytucja * 
 
  Kościół a wybory 
  TS stosunek Państwo - Kościół * 
Modyfikacja tezaurusa EUROVOC dotyczyła także jego struktury hierarchicznej. Najważniejszą zmianą jest przyjęcie w tezaurusie BS polihierarchii, podczas gdy EUROVOC ma strukturę monohierarchiczną, tj. dopuszcza tylko jednokrotne przyporządkowanie terminu do jakiegoś działu (z niewielkim odejściem od tej zasady w zakresie nazw geograficznych i organizacji międzynarodowych). W konsekwencji każdy deskryptor ma tylko jeden termin szerszy. Tezaurus Prawa posiada strukturę polihierarchiczną, tj. jeden deskryptor może posiadać tyle terminów szerszych, w ilu działach wystąpił ze względu na jego powiązania semantyczne. Rozwiązanie takie utrudnia w znacznym stopniu kontrolę słownictwa twórcom tezaurusa, ułatwia jednak korzystanie z niego użytkownikom końcowym, szczególnie korzystanie z części systematycznej. W każdym dziale wyliczone są bowiem wszystkie terminy związane z nim relacją podrzędności, bez względu na to, czy wcześniej wystąpiły już w innych działach.

Zmiany w strukturze hierarchicznej dotyczą także wzajemnych zależności między terminami. EUROVOC jest tezaurusem politematycznym szeregującym terminy w taki sposób, aby odzwierciedlały przede wszystkim problemy polityczne, gospodarcze i społeczne. Zagadnienia prawne zostały im podporządkowane, tak więc poza kilkoma działami dotyczącymi prawa, jak prawo cywilne, karne, międzynarodowe i prawa człowieka, pozostałe terminy prawne rozproszone są i podporządkowane innym, najczęściej terminowi polityka, np.

polityka transportowa (transport policy)
NT prawo transportowe (transport law)

polityka ochrony środowiska (environmental policy)
NT prawo ochrony środowiska (environmental law)

Układ Tezaurusa BS służy uporządkowaniu terminów zgodnie z oczekiwaniami prawników, tak więc terminy prawne stanowią zazwyczaj nazwy działów. Nastąpiła w większości wypadków zmiana hierarchii: termin prawny często jest w hierarchii równorzędny z terminem dotyczącym polityki, np.

prawo transportowe
RT polityka transportowa

prawo ochrony środowiska
RT polityka ochrony środowiska

Na niższych szczeblach podziału przyporządkowania typu termin nadrzędny - termin podrzędny są w większości wypadków zgodne z tezaurusem EUROVOC lub podobne.

W stosunku do tezaurusa EUROVOC tezaurus BS różni się także znacznie większą liczbą odsyłaczy (relacji), szczególnie odsyłaczy typu "stosuj" (USE i UF) oraz relacji typu termin kojarzeniowy RT np. praca kobiet

1.8. Historia tezaurusa Powrót do spisu treści

Tezaurus Prawa stanowił pierwotnie jeden z elementów całego Systemu Tezaurusów Biblioteki Sejmowej (STEBIS). System STEBIS powstał w wyniku konkretnego zapotrzebowania, jakie wyłoniło się w Kancelarii Sejmu w związku z automatyzacją wielu serwisów informacyjnych.
Szczególnie istotne było opracowanie sprawnego systemu wyszukiwania rzeczowego (tematycznego), dostosowanego do specyficznych potrzeb użytkownika i zbiorów w Bibliotece Sejmowej (zautomatyzowany katalog biblioteczny, kartoteka zawartości czasopism) oraz w Ośrodku Informatyki (baza danych aktów prawnych).
Za bazę wejściową gromadzonego słownictwa przyjęto tezaurus Wspólnot Europejskich EUROVOC, wykorzystywany przez Parlament Europejski i Biuro Publikacji Urzędowych WE, przy czym spójność z tezaurusem EUROVOC zapewniona jest tylko na poziomie terminologii, natomiast struktura hierarchiczna oraz system relacji różnią się w znacznym stopniu.
Prace nad tłumaczeniem EUROVOC rozpoczęto w 1993 roku. Po przeglądzie istniejących języków informacyjno-wyszukiwawczych tezaurus ten został wybrany jako najbardziej zbliżony zakresem do potrzeb Kancelarii Sejmu, a dodatkowym atutem była jego wielojęzyczność, stosowanie przez wiele bibliotek parlamentarnych, sprawny mechanizm aktualizacji oraz możliwość korzystania z baz danych i indeksów Wspólnot Europejskich, np. EPOQUE, CATEL, indeks do "Official Journal", itp.
Tezaurus EUROVOC był dostępny jedynie w postaci drukowanej, dlatego oprócz prac związanych z tłumaczeniem na język polski konieczne były prace związane z przeniesieniem go do postaci maszynowej oraz dopasowaniem odpowiedników w języku angielskim, francuskim, niemieckim. Po wykonaniu tłumaczenia przystąpiono do testowania tezaurusa, tj. stosowania go do indeksowania dokumentów. Kiedy zakończono testowanie (w połowie 1995 r.) ukazało się nowe wydanie tezaurusa EUROVOC (w znacznym stopniu zmienione w stosunku do wydania służącego jako podstawa tłumaczenia) i tak następne pół roku poświęcone było "wykrywaniu" i nanoszeniu zmian.
Równolegle z tymi pracami kontynuowano indeksowanie książek, opracowując kolejno poszczególne działy, np. prawo konstytucyjne, prawo człowieka, prawo ochrony środowiska, parlament, prawo pracy, itp. Książki do opracowania wybierane były ze zbiorów na podstawie przydzielonych im haseł przedmiotowych Biblioteki Narodowej, który to system opracowania rzeczowego stosowany był od początku istnienia katalogu zautomatyzowanego. Po przetestowaniu kolejnego działu indeksowane były także książki z tego zakresu pochodzące z wpływu bieżącego.
W trakcie testowania nastąpiło:

  1. wzbogacenie tezurusa o deskryptory nie występujące w EUROVOC-u, lecz których dodanie uznane zostało za konieczne ze względu na specyficzne potrzeby BS (co oznacza odchodzenie od zgodności z tezaurusem EUROVOC w coraz większym stopniu);
  2. wzbogacenie o askryptory (spotykane w piśmiennictwie nazwy synonimiczne, bliskoznaczne lub zbyt wąskie dla potrzeb systemu);
  3. wzbogacenie o dodatkowe relacje kojarzeniowe (na podstawie informacji uzyskanych z tekstów opracowywanych dokumentów, znalezionych definicji, częstego współwystępowania tematów, itp.);
  4. tworzenie instrukcji indeksowania w jak największym stopniu formalizującej zasady postępowania przy rozstrzyganiu problemów przy opracowywaniu dokumentów.
Bardzo szybko cały zakres tezaurusa został sprawdzony i już od końca 1995 r. wszystkie książki z wpływu bieżącego indeksowane były deskryptorami tezaurusa (równolegle z hasłami przedmiotowymi).
W trakcie testowania zmianie uległa też struktura tezaurusa prawa. Ze względu na wygodę użytkownika dołączone zostały terminy z pozostałych tezaurusów STEBIS i zgrupowane w pomocniczych działach DZIEDZINY POKREWNE, TEZAURUS ORGANIZACJI MIĘDZYNARODOWYCH, TEZAURUS NAZW GEOGRAFICZNYCH. Dzięki temu zabiegowi użytkownik korzysta z jednego zbioru wyszukiwawczego, a nie - jak wcześniej - z kilku.
Tezurus Prawa, jak każdy tezaurus, jest słownikiem dynamicznym, tj. stale modyfikowanym i udoskonalanym w celu dostosowania go w jak największym stopniu do potrzeb użytkownika.

2. Wyszukiwanie w bazie wzorcowej TEZ10 Powrót do spisu treści

Po wyborze bazy TEZ10 wyświetlany jest ekran wyszukiwania prostego. Po wpisaniu do pierwszego okienka poszukiwanej frazy (słowa, słów lub ich fragmentów) należy wybrać w kolejnym okienku, w których polach ma być prowadzone wyszukiwanie. Do wyboru są następujące wartości:

Można wskazać, czy wpisane słowa sąsiadują (występują w tezaurusie obok siebie w artykule deskryptorowym), czy też są poszukiwane osobno. Istnieje także możliwość stosowania operatorów logicznych AND, OR i NOT i tworzenie przy ich użyciu rozbudowanych wyrażeń wyszukiwawczych.

3. Przeglądanie terminów tezaurusa w bazie wzorcowej TEZ10 (Indeksy) Powrót do spisu treści

W bazie TEZ10 możliwe jest przeglądanie następujących indeksów:

  • Terminy polskie
  • Terminy angielskie
  • Terminy francuskie
  • Terminy niemieckie
  • Wszystkie terminy
  • Systematyczny polski (numer działu)
  • Systematyczny angielski (numer działu) Słowo/słowa wpisane w drugie okienko określą, od którego terminu zostanie wyświetlona alfabetyczna lista deskryptorów (przy przeglądaniu indeksu terminów polskich lista będzie zawierała również odsyłacze). W przypadku przeglądania indeksów przez numer działu, otrzymujemy listę kolejnych działów słownika deskryptorowego.

    4. Wyszukiwanie w bazach bibliograficznych za pomocą terminów z tezaurusa Powrót do spisu treści

    Terminy z tezaurusów BS można stosować do wyszukiwania w następujących bazach bibliograficznych: BIS01, BIS05, ARS01 (tylko interpelacje sejmu II RP), ATVA, TEK01, UST01. Opcja ta jest dostępna w trzech rodzajach wyszukiwania: prostym, w wielu polach i w zaawansowanym.

    5. Przeglądanie terminów tezaurusa w bazach bibliograficznych (Indeksy) Powrót do spisu treści

    Po wyborze bazy (BIS01, BIS05, ARS01 - tylko interpelacje sejmu II RP, ATVA, TEK01, UST01) można przeglądać terminy tezaurusa w formie listy alfabetycznej od podanego terminu. W tym celu należy wybrać indeks "Terminy wszystkie" lub "Terminy główne", a w drugim okienku wpisać tekst, od którego ma się zacząć lista. Z otrzymanej listy należy wybrać termin, by wyświetlić wykaz rekordów bibliograficznych opisanych za pomocą tego terminu. W BIS01 indeks "Terminy wszystkie" gromadzi zarówno terminy główne, jak i poboczne. Indeks "Terminy główne" zawęża zbiór do publikacji, których głównym tematem jest zagadnienie opisane tym terminem.

    6. Problemy w wyszukiwaniu w katalogu głównym (baza BIS01) Powrót do spisu treści

    6.1. Za dużo książek wyszukanych Powrót do spisu treści

    Gdy liczba książek wyszukanych w odpowiedzi na dany termin jest zbyt duża, można zawęzić zakres zapytania przez:

    • znalezienie terminu bardziej precyzyjnie oddającego potrzeby informacyjne (przeglądając terminy węższe (NT) lub kojarzeniowe (RT) w stosunku do wcześniej wybranego terminu)
    • połączenie wybranego terminu z innym zawężającym zakres tematyczny (np. aborcja AND ustawodawstwo polskie)
    • zmianę indeksu "Terminy wszystkie" na "Terminy główne" (patrz pkt 5)
    • odszukanie instrukcji wyszukiwania dla danego terminu (nie wszystkie terminy mają takie instrukcje, jeśli brak instrukcj i wyszukiwania przy danym terminie, warto poszukać instrukcji dołączonej do terminu będącego nazwą danego działu)

    6.2. Za mało książek wyszukanych Powrót do spisu treści

    Gdy liczba książek wyszukanych w odpowiedzi na dany termin jest zbyt mała, można poszerzyć zakres zapytania przez:

    • wybranie terminu szerszego (nadrzędnego) wobec wcześniej wybranego
    • zmianę indeksu "Terminy główne" na "Terminy wszystkie" (patrz pkt 5)

    6.3. Brak terminu Powrót do spisu treści

    Jeśli podanego terminu nie ma w wykazie, warto jest:

    • sprawdzić, czy przy wypisywaniu hasła nie został popełniony błąd (np. literówka lub spacja na początku słowa);
    • sprawdzić, czy nie jest się przypadkiem w kartotece "Terminy główne"; jeśli tak, to należy powtórzyć wyszukiwanie w kartotece "Terminy wszystkie" (patrz pkt 5);
    • przypomnieć sobie terminy synonimiczne (tj. o innej formie a identycznym lub podobnym znaczeniu) i przez nie powtórzyć wyszukiwanie;
    • skorzystać z części systematycznej (patrz pkt 3), w której wszystkie terminy wyszukiwawcze ułożone są w porządku odzwierciedlającym ich znaczenie i powiązania semantyczne. Poszukiwania terminów warto zacząć od wybrania odpowiedniego działu (z systematycznego wykazu nazw działów), a następnie schodzić w dół hierarchii aż do odnalezienia terminów najbardziej zbliżonych zakresem do interesującego tematu.


  • Zamknij okono Powrót do spisu treści